Wymiary powierzchni użytkowej

Normy ustalające powierzchnie użytkową budynku

W przypadku ustalania powierzchni użytkowej budynku dostępne są dwie normy: PN-70/B-02365 oraz PN-ISO 9836:1997. W przypadku normy PN-70/B-02365 powierzchnię użytkową ustala się następująco: jest to pomiar metr nad podłogą, jest to pomiar w stanie surowym, czyli bez tynków oraz okładzin, które wykonuje się na miejscu, wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 metra kwadratowego dolicza się do powierzchni mieszkania, a z kolei powierzchni zewnętrznych nie zamkniętych, czyli na przykład balkony, antresole, loggie, czy tarasy nie są wliczane do powierzchni pomieszczenia. Pomiary oraz wszystkie obliczenia są wykonywane z dokładnością do 0,1 metra kwadratowego. W przypadku tej normy oraz powierzchni pomieszczenia ze skośnym sufitem obliczanie powierzchni przedstawia się następująco: jeśli wysokość przekracza dwa i dwie dziesiąte metra, to liczy się ją w stu procentach, jeśli wysokość wynosi od 1,4 metra do 2,2 metra, to powierzchnię liczy się w pięćdziesięciu procentach, a jeśli wysokość jest niższa niż 1,4 metra to nie wlicza się jej do powierzchni mieszkania. W przypadku normy PN-ISO 9836:1997 liczenie powierzchni przedstawia się w następujący sposób: pomiar wykonuje się na poziomie podłogi oraz w stanie całkowicie wykończonym, wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 metra kwadratowego nie są doliczane do powierzchni mieszkania, powierzchnie zewnętrzne nie zamknięte, takie jak na przykład balkony, loggie, czy tarasy dolicza się do powierzchni mieszkania

Obliczanie powierzchni budynku

W przypadku obliczania powierzchni budynku przy pomocy normy PN-ISO 9836:1997 osobno wykazuje się powierzchnie nie nakryte, takie jak balkony, czy  tarasy, a osobno powierzchnie nakryte, takie jak na przykład loggie. Wszystkie pomiary oraz obliczenia w tym przypadku oblicza się z dokładnością do 0,01 metra kwadratowego. W przypadku tej normy oraz powierzchni pomieszczenia ze skośnym sufitem, powierzchnię liczy się w całości zgodnie z powierzchnią jego podłogi, ale powierzchnię dzieli się na dwie części. I tak jest w przypadku części o wysokości 1,9 metra i więcej. Z kolei w przypadku części o wysokości poniżej 1,9 metra to może być ona zaliczona wyłącznie do powierzchni pomocniczej. Obecnie norma PN-ISO 9836:1997 nie stanowi obowiązującego przepisu. Kolejnym wyrażeniem związanym z budowaniem domu jest kubatura brutto budynku. Definicja tego pojęcia przedstawia się następująco. Jest to suma kubatury brutto wszystkich kondygnacji, która stanowi iloczyn powierzchni całkowitej, która jest mierzona po zewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych oraz wysokości kondygnacji brutto, która jest mierzona pomiędzy podłogą na stropie albo też warstwą wyrównawczą na gruncie a górną powierzchnią podłogi. Do kubatury brutto budynku wlicza się kolejno: kubaturę przejść, kubaturę prześwitów, kubaturę przejazdów bramowych, kubaturę poddaszy nieużytkowych, jak również kubaturę zewnętrznych oraz przekrytych części budynku takich jak na przykład: loggie, podcienia, ganki, krużganki, werandy, kubaturę balkonów oraz kubaturę tarasów, którą mierzy się do wysokości balustrady.